– Ti ewidentna statyka relacji – dotyczy wszelkich porównań (różnice, podobieństwa, zależności) obiektywnych stałych cech obiektów, wliczając w to także porównywanie różnych twierdzeń sprawdzając czy są logicznie spójne oraz operowanie powstałymi w oparciu o porównania systemami i klasyfikacjami. Dotyczy traktowania informacji w odniesieniu do innych informacji.

– Fi domniemana statyka relacji – dotyczy porównywania subiektywnych stosunkowo stałych cech obiektów (głównie ludzi) takich jak sympatia lub antypatia w stosunku do nich, na podstawie między innymi własnych pragnień i potrzeb oraz ocenie wzajemnych (bądź jednostronnych) potrzeb i stosunków. Dotyczy oceny relacji z ludźmi na podstawie porównania stałych ich cech.

– Se ewidentna statyka obiektów – dotyczy łatwo i bezpośrednio dostrzegalnych, zewnętrznych, pewnych cech obiektów np. siły, wytrzymałości lub zewnętrznego zorganizowania, a w stosunku do ludzi też ich siły woli, energii lub mobilizacji. Dotyczy także wynikających z tego zdolności do stawiania oporu i forsowania swojej woli.

– Ne domniemana statyka obiektów – dotyczy wewnętrznej struktury obiektu i wypływających z niej stałych możliwości – potencjału obiektu. A także lokalizowania konkretnych elementów w tej wewnętrznej strukturze (miejsce w większej całości) i ich potencjału ze względu na tą "lokalizacje".

– Te ewidentna dynamika obiektów – dotyczy zewnętrznego działania różnych obiektów, czyli co z czym można zrobić i co w ogóle można zrobić. Dotyczy też operowania informacją jaką taką i jej wykorzystywaniem.

– Fe domniemana dynamika obiektów – dotyczy tego jak wewnętrznie zmieniają się obiekty, czyli w większości wewnętrznej dynamiki ludzi – ich emocji, tego co ich ekscytuje i co tłumi. Dotyczy patrzenia na ludzi ze względu na dynamikę (emocje) jakie wywołują.

– Si ewidentna dynamika relacji – dotyczy zauważalnych i zmiennych powiązań między obiektami czy też inaczej zauważalnych zmian powodowanych przez interakcje obiektów – najprostszym przykładem są tu doznania z zewnętrznego świata np. zależność pomiędzy twoim odczuciem bólu a stopniem wbijania się ci w rękę ostrego przedmiotu. Dotyczy postrzegania zewnętrznego świata poprzez zmiany jakie na tobie wywiera (odczucia, wrażenia, ale te poprzez zmysły).

– Ni domniemana dynamika relacji – dotyczy trudnych do dostrzeżenia i zmiennych powiązań między obiektami. Głównie kojarzone jest z dostrzeganiem zależności na przestrzeni czasu (zarówno skomplikowanych trendów jak i drobnych odczuć pośpiechu, wolnego tempa czy braku czasu), ale dotyczy też marzeń, fantazji i bardzo dziwnych pomysłów. Powiązane z odbiorem odczuć wywołanych przez zmiany w wewnętrznym świecie (mogących być jednak reakcją również na zmiany w zewnętrznym) i ich rozważaniem.

Blok Ego – dotyczy rzeczy w których dana osoba czuje się pewnie i dobrze sobie z nimi radzi. Jest to świadomy silny punkt. Na blok Ego składają się dwie funkcje:

– Funkcja programowa – jest to naturalny, wrodzony sposób w jaki osoba widzi i opisuje świat.
– Funkcja kreatywna – jest to sfera w której osoba sobie doskonale radzi służąca jako wsparcie i uzupełnienie dla funkcji programowej. Jest znacznie lepiej kontrolowana od funkcji programowej, ale przetwarza głównie informacje od niej pochodzące, a nie pracuje samodzielnie.

Jak widać funkcja programowa odpowiada za naturalny sposób przyjmowania informacji przez dany typ. Typy których funkcja programowa dotyczy obiektów przyjęło się nazywać ekstrawertycznymi, a typy których funkcja programowa dotyczy relacji introwertycznymi, aczkolwiek niewiele ma to wspólnego z potocznie rozumianą introwersją/ekstrawersją. Funkcja kreatywna posiada odwrotny pod względem obiektów/relacji element, ale otrzymuje dane od funkcji programowej. Blok ego składa się zawsze z jednej funkcji racjonalnej i jednej irracjonalnej. Na podstawie zewnętrzności/wewnętrzności funkcji racjonalnej i irracjonalnej tworzy się kluby socjoniczne – obydwie funkcje zewnętrzne – ST, obydwie funkcje wewnętrzne – NF, Funkcja racjonalna zewnętrzna, funkcja irracjonalna wewnętrzna – NT, funkcja racjonalna wewnętrzna, funkcja irracjonalna zewnętrzna – SF. Oznaczenia klubów pochodzą od funkcji jungowskich (patrz poprzedni krok). Na podstawie bloku Ego okre śla się też racjonalność/irracjonalność typu – typy racjonalne mają funkcję programową racjonalną, czyli następuje przepływ informacji z racjonalnej programowej do irracjonalnej kreatywnej, u typów irracjonalnych jest odwrotnie.

Blok Super–Ego – dotyczy rzeczy które osoba uznaje za ważne ale bardziej w teorii niż praktyce. Są to cechy które chciała by mieć, ale denerwują ją u innych. Na blok Super–Ego składają się dwie funkcje:

– Funkcja roli – osoba próbuje patrzeć w ten sposób, jednak przez większość czasu patrzy na tą dziedzinę przez pryzmat funkcji programowej. Jest to jednak sfera którą osoba potrafi kontrolować i rezygnacja na korzyść funkcji programowej będzie w jakimś stopniu świadoma.
– Funkcja czuła – osoba uważa że ten typ informacji za bardzo przydatny, ale zupełnie go nie rozumie – jest to element działający na odwrotnych zasadach do jej funkcji kreatywnej. Osoba rozwija się w tej sferze tylko poprzez mozolną naukę na podstawie doświadczenia, czyli najczęściej niekontrolowanych błędach, więc z reguły stara się jej unikać.

Blok Super–Ego zawiera funkcje przeciwne do Bloku Ego, ale wpisujące się jakby w te same ramy – wszystkie funkcje są statyczne/dynamiczne, zarówno funkcja kreatywna i czuła, jak i programowa i roli dotyczą tak samo obiektów/relacji itd. (posiadają jeszcze inne wspólne cechy tutaj nie omawiane). Można wręcz powiedzieć że blok Super Ego prezentuje wymuszenie przez silne funkcje swojej formy na słabych w świadomości danej osoby, co niestety nie wychodzi im na korzyść.

Blok Super–ID – dotyczy informacji które są odbierane bardzo pozytywnie aczkolwiek osoba nie radzi sobie z ich użyciem bez pomocy innych.

– Funkcja sugestywna – informacje tego typu stanowią doskonałe uzupełnienie funkcji programowej. Osoba bardzo dobrze na nie reaguje, ale nie potrafiąc się sama nimi zajmować zdaje się w tej kwestii na innych.
– Funkcja aktywacyjna – osoba potrafi skutecznie użyć tego elementu od czasu do czasu, ale generalnie ma problemy z jego zrównoważeniem bez czyjejś pomocy – jej działania z reguły są przesadne albo niedostateczne.

Blok Super ID reprezentuje prawidłowe wykorzystanie słabych funkcji, które jest jednak nie osiągalne bez pomocy innych.

Blok ID – dotyczy biernych zdolności, rzeczy z którymi osoba sobie stosunkowo nieźle radzi, ale uważa je za nudne i nie używa bez wyraźnej potrzeby.

– Funkcja kontrolna – osoba jest w stanie skutecznie posługiwać się tego rodzaju informacją, ale wymaga to przełożenia jej na język funkcji programowej.
– Funkcja standardowa – osoba nie przepada za tego rodzajem informacji i stara się ją zdyskredytować częściowo osiągając to samo z pomocą funkcji kreatywnej jej zdaniem szybciej i prościej, a częściowo próbując dowodzić zbędności tego do czego w ten sposób dojść nie może.

Blok ID reprezentuje mniej korzystne używanie funkcji silnych, czyli korzystanie z pokrywających się kompetencji wewnątrz ekstrawertycznych i introwertycznych odmian tych samych funkcji Jungowskich, żeby wnioskować o brakującej części informacji (patrz krok pierwszy).

Na tych zasadach przez umieszczenie elementów informacyjnych w modelu powstaje 16 typów socjonicznych. Oczywiście powstały ich poszczególne opisy, ale najlepiej w pierwszej kolejności posługiwać się właśnie modelem.

Typy socjoniczne są jeszcze często różnicowane na podtypy ze względu na stopień w jakim wykorzystują funkcje kreatywną, a w jakim programową. Nie mniej jednak powstałe w ten sposób podtypy stanowią raczej wyjątek i częściej spotyka się ludzi bez podtypu.