INTj mają charakterystyczną ascetyczną twarz. Są tego dwa powody. Po pierwsze sama struktura twarzy często przypomina starożytne portrety z powodu swojej „kanciastości” i kompozycji kształtów, jak kości policzkowe i łuk brwiowy. Po drugie ich wyraz twarzy jest często poważny, nie wyrażający emocji i blada. Mężczyźni zazwyczaj mają krótkie włosy. W wielu wypadkach INTj są szczupli. Ich brzuch jest zazwyczaj umiejscowiony przed klatką piersiową co daje im charakterystyczną posturę. Ich sposób chodzenia jest w nieco niepewny, odrobinę zachwiany. Czasem wydaje się jakby nie byli pewni gdzie idą. Jest to bardziej widoczne w momentach podekscytowania. Ich ubrania nie są zazwyczaj bardzo uderzające w oczy. INTj nie lubią przyciągać do siebie nadmiernej uwagi i przez większość czasu „przyklejają” się do prostych ubrań, czasem nosząc ten sam fason i kompozycje przez dłuższy okres czasu. INTj zachowują się w powściągliwy sposób z nieznajomymi, nigdy nie okazują pierwsi inicjatywy i zawsze utrzymują daleki dystans psychologiczny. Ich mowa jest bardzo klarowna i logiczna i zawsze podążają logicznym ciągiem. Maja również skłonność do akcentowania kluczowych słów. Kiedy bronią swoich koncepcji i pomysłów podczas konfrontacji ich logika może być się zwarta i absolutna. Usuwają nieistotne szczegóły które mogą mącić istotę sprawy. Mimo iż pierwsze wrażenie jest takie że INTj nie mają emocji, kiedy zostana zainspirowani podczas rozmowy poprzednio nie widziana emocjonalność zaczyna się pojawiać. Ich oczy zaczynają błyszczeć entuzjastycznym światłem, a ich pasja wzrasta w miarę postępów rozmowy. Jednak ciągle próbują utrzymać samokontrolę. INTj podtrzymują rozmowę tylko jeśli jest dla nich interesująca. Wolą raczej siedzieć cicho niż wyrazić swoja opinię na temat dla nich obojętny. INTj zawsze dają innym szansę na powiedzenie tego co chcą. Uważają że każdy ma jakieś talenty i próbują przynajmniej się nie wtrącać. Nie odmawiają od razu na żadną propozycje, najpierw chcą ją zanalizować. INTj są bardzo powściągliwi i zazwyczaj nie przejawiają inicjatywy w rozmawianiu o swoich zainteresowaniach i życiu prywatnym. To może prowadzić do tego że inni myślą że oni nie mają w ogóle prywatnego życia. INTj mają charakterystyczną skłonność do niezależności i mogą tylko zaakceptować pełną wolność. W sprawach zawodowych łączą swoją potrzebę wolności z uczuciem odpowiedzialności. INTj nie są bardzo wymagający. Często są obojętni co do jedzenia. Może być proste, ale musi być świeże. Kiedy są zaangażowani w coś interesującego mogą zupełnie zapomnieć że potrzebują coś zjeść. W codziennych sprawach są skromni i zadowoleni mając minimalny stopień wygody. INTj zazwyczaj mają zainteresowania które zostają z nimi przez dłuższy okres czasu i są całkowicie obojętni co inni o tym myślą. Nigdy nie aprobują swojej pozycji w życiu. INTj żyją w świecie swoich własnych koncepcji. Po prostu ignorują zasady, pojęcia i dyrektywy które im nie odpowiadają. Dużo ludzi nie rozumie INTj i stara się trzymać od nich daleko. Masz silny umysł analityczny i umiejętność zrozumienia struktury każdego zjawiska. Jesteś obiektywny i masz silne wyczucie sprawiedliwości. Zawsze rozróżniasz priorytetowe od drugorzędnego unikając niepotrzebnych szczegółów. Poprzez umiejętność wykrywania logicznego następstwa możesz wydobywać i przekazywać w przystępnej formie pojęcia innym, zawsze kierujesz uwagę ludzi na sedno sprawy. Masz dobrą intuicję. Po zanalizowaniu pomysłu i zrozumieniu jego ważności i potencjału często się do niego przekonujesz. Twoja twórcza intuicja ciągle go rozwija i udoskonala. Masz również umiejętność ostrożnego radzenia sobie z ludźmi, pomagania im w odkryciu i doskonaleniu swego potencjału oraz do uwierzenia w niego. Jednym z twoich problemów jest to że twój wyraz twarzy i zachowanie się nie zawsze odzwierciedla twoje prawdziwe uczucia. To często prowadzi do tego że inni myślą że jesteś człowiekiem zimnym, trzymającym ludzi na dystans. Masz także skłonność do tracenia kontaktów z ludźmi z którymi miałeś emocjonalną więź. Następnym twoim problemem jest niemożność zareklamowania swoich talentów i sprawieniu że inni będą ich świadomi. Twoja często nieobecna pewność siebie tylko wzmacnia problem. Czasem brakuje ci determinacji i niedostosowania do szybko zmieniających się sytuacji życiowych. Często potrzebujesz zewnętrznej stymulacji kiedy zaczynasz nowy projekt. Robesp'er nie toleruje jakichkolwiek przejawów przemocy i tyranii, ponieważ uważa je za pierwotną przyczynę niesprawiedliwości, a więc za główny powód wszystkich nieszczęść. Nietolerancyjny przeciwnik niesprawiedliwych - jego zdaniem, bazujących na przemocy dyktatury - Robespierre powszechnie krzewi "dyktaturę sprawiedliwości", opartą na wychowaniu "etycznie sprawiedliwej" świadomości. Przemoc stosuje się tylko na tych, którzy nie są w stanie nauczyć się takiej etycznej wartości, czyli tylko w stosunku do "drapieżców". Robesp'er uważa, że wolicjonalna presja jest uzasadniona, jeśli jest sprawiedliwa. Robespere gani nadużywanie siły i władzy. Nie cierpi brutalnego nacisku, autorytarności, rozkazującego tonu. Stawia opór jakiejkolwiek próbie wpływania przemocą — i fizycznej, i etycznej. Bardzo krytyczny w stosunku do metod brutalnego i taniego działania. Robesp'era nie można podporządkować presji. Każda próba naciskania na niego nieuchronnie prowadzi do konfliktu. Nie podda się brutalnemu naciskowi nawet wówczas, kiedy grozi to jego życiu. Nie pozwoli poniżyć siebie, nie pozwoli "trzymać się za gardło" — woli umrzeć. Nie pozwoli uszczuplić siebie w prawach — od razu stawia temu demonstracyjny opór (swego rodzaju środek zaradczy). Robesp'er nie tylko nie cierpi przemocy — stale pragnie obronić siebie przed wymuszanym działaniem. Dlatego miara jego obrony zazwyczaj o wiele bardziej przekracza miarę nacisku oddziaływanego na niego. Na przykład, Robesp'er może odmówić najbliższemu krewnemu pojedynczej, bagatelnej przysługi tylko przez przypuszczenie, że takie przysługi mogą wejść do systemu stosunków i w konsekwencji jego ustępliwość stanie się dla wszystkich normą zachowania, a to już jest w jego przypadku nieprawdziwe. Obrona swoich terytorialnych praw jest dla Robesp'era również bardzo ważna. Robesp'er zgodny wyglądać ile dusza zapragnie niegościnnym, nieuprzejmym i niegrzecznym, ale nie pozwoli postronnemu wejść do swojego domu przez frontowe drzwi. Obawia się nieproszonych gości, ponieważ kradną jego czas i miejsce, dokonują zamachu na jego wolność osobistą. Robesp'er czuje się bezbronny w sytuacji gwałtownej wymuszonej presji. W tym wypadku często niespodziewanie przejawia "niewybaczalną uległość", którą z czasem analizuje, próbując nadal być przewidującym i nie powtarzać podobnych błędów. Robesp'er boi się dawać okazję do wykorzystywania się, dlatego niekiedy próbuje wyglądać jak człowiek bez słabostek ("Żelazny Felix"). Nie lubi, kiedy grają na jego słabościach. Nie może znieść marud, nie pozwala się roztkliwić (nie lubi tanich etycznych gagów). Nigdy nie pozwala sobie na przejawianie siły w stosunku do słabszego. Pragnie wpływać słowem i perswazją. Fizyczną karę stosuje w najbardziej skrajnych sytuacjach, Robesp'erowi ciężko mówić rozkazującym tonem, nie odpowiada mu władczy ton, chociaż kiedy wpadnie w złość jego zachowanie może być drastyczne. Nie boi się autorytetów, zachowuje swą godność, nie przymila się. Jeśli podnoszą na niego głos, jak gdyby od razu "się wyłącza". Często ma się wrażenie, że nie reaguje na oskarżenia, które są mu zarzucane. Demonstracyjnie ignoruje dokuczliwe rady i moralizowanie, zwłaszcza obawia się i nie lubi tych, które zawsze "wiedzą, jak powinno być". Robesp'erowi bardzo ciężko obstawiać przy swoim, ciężko jest mu być upartym — bardzo dobrze wie, że to nie jego strategia. Zawsze nieprzyjemna jest dla niego demonstracja swej władzy, woli, stanowczości. Nie pozwala sobie nigdy na bycie dokuczliwym i wyjątkowo nie znosi tej cechy u innych. Zazwyczaj doświadcza niewygody za każdym razem, kiedy jego wolicjonalne własności omawiane są przez postronnych ludzi. Z reguły próbuje unikać rozmów na ten temat. Walka o swoje prawa wymaga od Robesp'era wykorzystywania energii, co z kolei nierzadko doprowadza go do fizycznego przemęczenia — stanu dla niego bardzo nieprzyjemnego i do którego pragnie nie dopuszczać. Reguluje tryb swoich obciążeń: próbuje kalkulować swoje siły i możliwości, stawia opór przeładowaniu, odczuwając osłabianie, pragnie odpocząć w odpowiednim czasie (instynkt przetrwania). Robesp'er stawia opór nawet przesyconemu rozrywkowemu programowi. W razie, kiedy partnerem Robesp'era jest jego dual - Hugo, problem przeładowania, przepięcia, wolicjonalnego nacisku i obrony są rozwiązywane naturalnie: Hugo ładuje Robesp'era swoją energią, aktywnością, stale podtrzymuje w nim emocjonalną i fizyczną aktywność. Ośmiela go, nie pozwala mu "utykać". Wyznacza mu bardzo elastyczny reżim fizycznych i emocjonalnych obciążeń, podtrzymuje w nim stan optymalnej aktywności i ekscytacji. Hugo — jedyny typ, który może właściwie i bardzo naturalnie pobudzić aktywność Robesp'era, jedyny, który może go lekko "przesuwać" w stronę danych aktywności, prowokować, drażnić i bawić. Może lekko rozluźnić, lekko uciszyć, może stworzyć mu optymalne warunki dla pełnowartościowej pracy i odpoczynku. Broniąc interesy Robesp'era, jego idei i poglądów, Hugo jest zdolny z lekkością przezwyciężyć same, zdawałoby się, trudności nie do pokonania. Kiedy Hugo i Robesp'er bronią interesów sprawiedliwości, dla nich po prostu nie istnieją przeszkody. Jak pokazuje historia, idee Robesp'era łatwo znajdują rozgłos przy silnym poparciu i nacisku Hugo. Instalacja świadomości głównego bloku: Rzeczywistość jest zdefiniowana poprzez jej zgodność z prawami, które to muszą być odkryte przez analityka. Przez to jest możliwe by głębiej badać istotę różnych zjawisk i procesów. Ideologia analityka jest oparta na wzajemnej zależności pomiędzy różnymi zjawiskami a otaczającym je świecie; wszystko co ma miejsce jest podporządkowane określonym prawom i strukturom. Jego myślenie przybiera analityczną naturę. On najpierw zbiera wiedze i badając ją analizuje fakty. On rozumie istotę zjawisk poprzez stworzenie modelu dla wiedzy w swojej świadomości zgodnego z jego doświadczeniem. On jest prowadzony przez uniwersalne pomysły które wymyślił i zrozumiał bez względu na opozycje innych. W żadnym razie on nie będzie odciągany od tego co uważa za główny cel w jego życiu i będzie porzucać tylko coś co kiedyś zaczął jeśli przekonany jest, że jest to błędne. Jego praca często stanowi główny punkt w jej egzystencji. Analityk uwielbia precyzje i porządek we wszystkim. Jest on skrupulatny i drobiazgowy. Znajduje przyjemność w systematyzowaniu, w organizowaniu wszystkiego „na półce”. Wszystko jest wykonywane według planu. Uważa, że zachowanie ludzi, a przede wszystkim w pracy, musi być podporządkowane logicznemu i określonemu systemowi. Natychmiast zauważa nielogiczność i sprzeczności prezentowane w działaniach ludzi i jak to tylko możliwe dokonuje próby wprowadzenia poprawek. Zależnie od tego z kim ma do czynienia może wyrażać krytykę lub proponować pomoc. Generalnie irytują go chaotyczni, niedbali i nierozważni ludzie. Po to, żeby zbudować przekonujący system zgodny z prawami logiki, analityk stara się zagłębiać w istotę przedmiotów i wydarzeń, odszukuje zasadniczych powodów ich występowania. Nie może żyć bez zasadniczego kompletu rzeczy w które wierzy. Jeśli koniecznie musi którąś z tych rzeczy porzucić (a zdarza się to niezwykle rzadko) to po prostu sformułuje następne w zamian za to porzucone. W tego typu sprawach bardzo ważne jest by być przekonanym co do poprawności tych wartości, które stanowią jej zainteresowanie. Jej ideologia musi mieć stałe wewnętrzne poparcie. On jest ciągnięty do przodu przez intuicyjne wgłębianie się uniwersalne sprawy, ale kiedy jest usatysfakcjonowany zrozumieniem jednej sprawy to ciągnie go do następnej. To co już całkowicie rozumie wydaje się bardzo jasne i nieinteresujące. On może być zadowolony z wyniku który uzyskał tylko przez krótki okres czasu, gdyż wkrótce pojawia się poczucie trywialności dla tego czego dokonał. Jedna z największych pozytywnych wartości analityka leży w umiejętności w rozwikłaniu najbardziej zawiłych i skomplikowanych zagadnień, tak żeby móc skoncentrować się na tych najbardziej ważnych punktach i widzieć problem „z góry” i jasno przedstawić jego zrozumienie. Jeśli analityk zrozumie istotę problemu wystarczająco dobrze to nie będzie ulegał opiniom tych co się z nim nie zgadzają, będzie on zawsze obwieszczał swoją pozycje. Bardzo charakterystyczną cechą analityka jest zdolność do wyczucia czasu. Nie może go naturalnie zmarnować na próżno. On pracuje spokojnie, z daleka wydaje się bez pośpiechu. Jego zdolność do koncentracji i do tego, że nie daje się rozpraszać przez zewnętrzną ingerencje gwarantuje jego sprawność w pracy. Na ogół analityk jest zdolny do określenia kiedy praca jest zrobiona. Jego precyzja ujawnia się w jego własnych zobowiązaniach. Jeśli analityk zgodził się by być na spotkaniu, ale nigdy się nie pojawił to znaczy, że coś poważnego musiało się mu przytrafić. Analityk słabo przenosi zależną od woli presje na kogoś, chociaż może znaleźć się na kierowniczym stanowisku z którego rozkazy są wydawane. On nie będzie wykonywał poleceń przełożonych z takiego powodu iż uważa, że jest to niewłaściwe. W godzeniu się z innymi analityk będzie raczej stawiał reguły niż zaczynał z niesprawiedliwością. On może czasem wyrażać ostrość i zapał co innych zaskakuje. Analitykowi bardzo ciężko jest się wpisać w ścisłe ramy hierarchicznej struktury gdzie wszystko jest wcześniej określone i nie ma w tym miejsca dla kreatywności. Analityk zachowuje racjonalność w materialnych wydatkach. Często odkłada on jakąś sumę pieniędzy w przypadku jakiejś nieprzewidzianej sytuacji. Nie będzie wydawał pieniędzy w próżny sposób, jest oszczędny. Jego idealne szczęście zawiera się w uregulowanym i poprawnym życiu, gdzie praca i zabawa są od siebie odseparowane. Analityk może przez bardzo długi czas, a czasem nawet i przez całe życie trzymać się takiej samej codziennej rutyny. Gdy okoliczności naruszają jego rutynę czuje się nieswojo i w tego typu sytuacjach koncentruje całe swoje zasoby energii aby przywrócić porządek, gdyż to właśnie w rutynie potrafi on odnaleźć swojego rodzaju wewnętrzne wsparcie. Zamieszanie i chaos, czy to w jego prywatnym życiu, czy też w pracy boleśnie się na nim odbijają. Pod względem zdrowia analityk opowiada się za obiektywną rzeczywistością, ale nie powierza sobie ze względu na swoje własne odczucia tylko całkowicie polega na lekarzach. Kiedy zachoruje natychmiast stosuje się do zaleceń swojego lekarza wykupując przepisane leki i wyznaczając odpowiednie dawki. Ze względu na odzież analityk często obstaje przy „biznesowym” stylu podkreślając bardziej swoją pozycje zawodową aniżeli swoje specyficzne cechy. Nie interesują go pretensjonalne i jasne dodatki. Ogranicza się w ukazywaniu swojej seksualnej atrakcyjności. Dziedzina etyki zdradza słabość analityka. W tej sferze stosuje się do ogólnie przyjętych norm i tradycji społeczeństwa. Może rozwijać dostateczną uwagę i powściągliwość tak aby unikać takich sytuacji, w których to czuje się źle zorientowanym. Analityk bardzo słabo radzi sobie z wyczuwaniem emocjonalnej atmosfery, preferuje nie wtrącać się w konflikty i jak to tylko jest możliwe stara się unikać takich sytuacji. Z trudem przychodzi mu pocieszanie innych. W tego typu kwestiach preferuje konkretną pomoc albo, jeśli to jest niemożliwe stara się po prostu odejść i nie mieszać się. Nie rozumie co powinien zrobić, albo co powinien powiedzieć kiedy staje twarzą w twarz z kimś kto ma niekontrolowany wybuch pełnych smutku emocji. Ma tendencję aby utrzymywać daleki dystans psychologiczny. Nie pokazuje zażyłości z innymi i z tego powodu jako dziecko i także jako dorosły w bardzo wielu przypadkach ma problem by rozwijać i utrzymywać relacje z innymi. W ten sposób ukazuje się słabość etycznej funkcji. Analityk podąża za tradycją. Jest poprawny i ćwiczy powściągliwość. Nie ulega pokusie, by zachowywać się w sposób jaki uważa za żałosny, ale to nie jest jego prawdziwa natura. Pod poważną maską często kryje się skryte życie duchowe na które wpływa wiele doświadczeń. Jednakże, jego powściągliwa natura nie pozwala mu by dzielić się swoimi niepowodzeniami z innymi. Czasem nawet latami może nosić w sobie obrazę tylko z wielką trudnością upomina obrażającego. Analityk rozwija relacje z wielką uwagą, zachowując się w kierunku innych z powściągliwością i szacunkiem. Zauważalnie z jego strony pojawia się zainteresowanie podczas intelektualnej rozmowy, gdyż w tej sferze czuje się wystarczająco pewnie. 1. Samotny powiernik prawdy – ostatnia ostoja w zwariowanym swiecie nielogicznosci i złudzeń. 2. Poswięcajacy się pracoholik który pracuje ciężko nie dla pieniędzy (których i tak dostaje za mało), ale dlatego że nie uważa że zasługuje na odpoczynek i dawanie z siebie mniej niż 100%. 3. Pan lub Pani dosłowny/a, który mówi dokładnie to co mówi, i wierzy że ty też będziesz. bezstronna krytyczna analiza, wyrazne i niezależne poglady i opinie na swiat, wyglada na opanowanego Strukturalizacja rzeczywistosci i tworzenie poprawnych systemów myslenia.

Potencjalnie korzystne:

ESE (ESFj), EIE (ENFj), LSE (ESTj), SEI (ISFp)

Potencjalnie niekorzystne:

SEE (ESFp), SLE (ESTp), IEE (ENFp), LIE (ENTj)