ISTp zwykle maja charakterystyczny beznamiętny wyraz twarzy, właściwie w całym ich wyglądzie przejawia się brak emocji, który może zostać zinterpretowany jako spokój, tajemniczość lub niedostępność. Niektórzy ISTp ukrywają brak emocji za lekko sztucznym uśmieszkiem osoby szukającej zmysłowych przyjemności. Ich wyraz twarzy często ukazuje sceptycyzm lub niedowierzanie. Ich twarze są zwykle owalne i zwężają się u dołu, jednakże twarze bardziej kwadratowe nie należą do rzadkości. Linia ust jest zwykle spokojna, prosta i skierowana ku dołowi w kącikach. ISTp mają charakterystyczny jednostronny uśmiech, który w połączeniu z ich sceptycyzmem może być interpretowany jako samozadowolenie. Zęby mają zwykle równą szerokość a usta są zaciśnięte. ISTp mają również charakterystyczny sprężysty chód z lekko ugiętymi kolanami, co daje efekt skradania się. Niejednokrotnie ISTp mają atletyczną budowę. Preferują nieformalny lub sportowy styl ubierania się, przedkładają wygodę nad estetykę. ISTp są raczej sceptyczni w swoich ocenach i bardzo upierają się przy swoim zdaniu. Często nawet przed rozpoczęciem rozmowy, stanowisko ISTp jest już ustalone i nie podlega negocjacjom. Dyskusje z ISTp mogą się ciągnąć w nieskończoność. Nawet jeśli ISTp wydaje się zgadzać z tobą, jego zdanie raczej się nie zmienia. ISTp mają kłopoty z opanowaniem emocji. Kiedy tracą panowanie nad sobą, mogą się stać kąśliwi, grubiańscy i zapalczywi, podnoszą głos i gwałtownie gestykulują. ISTp lubią również używać wielu spółgłosek, które powodują, że ich sposób mówienia jest szorstki i dźwięczny. ISTp nigdy nie zdradzają swych uczuć ludziom, których nie znają zbyt dobrze, rzadko kiedy zwierzają się nawet swoim przyjaciołom. Starają się unikać ludzi, którzy za bardzo starają się dotrzeć do ich emocjonalnego świata. Cenią duchową równowagę i mogą interesować się wszystkimi rodzajami medytacji itp. ISTp z reguły nie lubią uścisków dłoni, obejmowania i podobnych form powitania. Poza własnym terytorium, ISTp mogą otwarcie ignorować ludzi, których wcześniej poznali. Starają się znaleźć praktyczne zastosowanie wszystkiego, czym się zajmują. Na pewno nie są typem, który będzie pracował motywowany jedynie entuzjazmem. Mogą odwlekać rozpoczęcie nowego zadania, ale kiedy zabiorą się do pracy, spróbują uzyskać maksymalne korzyści. Są bardzo praktycznymi ludźmi. Wymagają absolutnej niezależności. Pozwalają innym zbliżyć się jedynie do pewnego punktu, w którym znajduje się granica zasięgu wpływów zewnętrznych. ISTp cenią przyjaźń i swoich przyjaciół. Aktywnie poszukują wrażeń i uwielbiają wszystko, co podnosi poziom adrenaliny. ISTp mają własne przekonania, którymi się kierują, nawet gdy różnią się one od powszechnie uznawanych norm i zasad moralnych. To może sprawiać wrażenie, że ISTp nie interesują się opiniami innych ludzi na swój temat. ISTp mają również wiele wytrwałości, która zapewne wynika z uporu i powoduje, że są uważani za zawziętych, buntowniczych a w młodości mogą nawet popaść w konflikt z prawem. Najmocniejszą stroną twojej osobowości jest ogromna ciekawość otaczającego świata. Interesują Cię przygody, turystyka, zderzenie kultur, poznawanie praw natury i architektura. Twoją podstawowa potrzebą jest komfort, zarówno w sferze materialnej jak i psychicznej. Dążysz do harmonijnego, spokojnego i zdrowego trybu życia. Masz również rozwinięty zmysł estetyczny i żyłkę do interesów. Podejmujesz się zadań, które uważasz za potencjalnie korzystne materialnie i trzymasz się z daleka od przedsięwzięć nie przynoszących zysków. Potrafisz pracować bardzo ciężko aby osiągnąć swoje cele. Działasz celowo, metodycznie i zwracasz uwagę na szczegóły. Planujesz każdy szczegół zadania i przygotowujesz wszystkie potrzebne zasoby zanim rozpoczniesz działanie, często wykazując się inwencją i zmysłem praktycznym. Posiadasz mnóstwo sceptycyzmu, który wypływa z twoich własnych doświadczeń. Przejawia się on w pesymistycznym spojrzeniu na przyszłość. Często powoduje depresje i melancholie i w efekcie prowadzi do apatii zarówno w życiu prywatnym jak i zawodowym. Twoja słabością jest brak zdolności do okazywania innym prawdziwych uczuć i z tego powodu jesteś uważany za zimną i obojętną osobę. Starasz się poradzić sobie sam ze swoimi problemami. Możesz okazywać dużą wrażliwość na brak pozytywnych emocji, brak taktu czy niezbyt grzeczne zachowanie w stosunku do swojej osoby. Czas Gabena poświęcany jest na to, co daje mu przyjemność, wciąga go i interesuje. A ponieważ niekiedy jego zainteresowanie nasyca się dość szybko, w jego planie pojawiają się okresowe luki, które spontanicznie wypełnia ulubioną praca i kontaktem z przyjaciółmi. Cieszy go miarowy, harmonijny rytm funkcjonowania, jednak może pojawić się u niego pragnienie bardziej intensywnego i aktywnego życia. Przedstawiciele tego typu, uważają za dogodniejsze postępowanie według elastycznego i mobilnego grafiku, starając się zawczasu niczego nie planować i przewidywać. Na przykład Gaben, może pojawić się na umówionym spotkaniu, ale gdy po 15 minutach zacznie odczuwać chandrę, będzie starał się wycofać i spędzić czas w bardziej przyjemny i interesujący sposób. Ciężko jest mu być punktualnym, jednakże stara się wszędzie nadążać. Pragnie wykonać wszystkie ustalone sprawy, tak, by praca była bardziej produktywna, zajęcia bardziej owocne, dlatego tez będzie chciał wydajnie wykorzystać swój czas. Czasem zmusza się do zaplanowania całego dnia i pracowania według schematu, ale potem spostrzega, ze taka strategia nie przynosi mu żadnego zadowolenia. Ponadto, stale powstają jakieś pokusy, z których nie jest w stanie zrezygnować na rzecz takiego planu. Na przykład, jeśli „na minutę” wpada w jakiejś sprawie do sąsiada i spotyka tam mile towarzystwo, które zaprasza go na dłuższą wizytę, czy naprawdę jest w stanie odmówić? Dlatego jego „minuta” rozciąga się na kilka godzin (niekiedy nawet trwa do rana). Gabenowi ciężko na wszystko znaleźć czas, trudno mu być obowiązkowym. Rozliczanie sie jest dla niego bardzo nieprzyjemne, dlatego będzie zmierzał do unikania dawania pewnych obietnic. (Zawsze ich dotrzymują, wyjątkiem są tu obietnice na nich wymuszone.) Właśnie, dlatego najlepszy będzie dla niego partner, który nie żąda od niego sprawozdań i wyliczania gdzie i z kim był o wyznaczonym czasie, nie żąda żadnych gwarancji na przyszłość i wyrozumiale odnosi się do zmiany jego planów; partner, który nie zmusza go by za wszelka cenę przestrzegał wyznaczonego planu i wykonania wziętego na siebie zobowiązania. Taką osoba dla Gabena jest jego dual Geksli, pokazujący mu, ze można żyć według jeszcze bardziej luźnego grafiku, doskonale oddziałujący na cierpliwość Gabena, spóźniając się na wyznaczone spotkania lub w ogóle na nie nie przychodząc. Obierając taka taktykę Geksli zmusza Gabena do oczekiwania na umówione spotkanie i doskonale używa czasu, jako swoistego instrumentu gry etycznej. Gaben z przyjemnością bierze w niej udział, ponieważ wszystkie wymagania partnera okazują się nie do końca „na serio”. Nie omieszka skorzystać z sytuacji by zademonstrować swoja przenikliwość. Niekiedy po jednym krótkim spotkaniu, może precyzyjnie określić charakter człowieka, jego domniemane czyny, słabości i kompleksy. Ćwiczy swoja intuicje: stara się przewidzieć rozwój swoich stosunków z tym albo innym człowiekiem w najwcześniejszej fazie ich znajomości. Zazwyczaj narzuca swoje własne tempo rozwoju relacji. Ma zwyczaj od samego początku drastycznie skracać psychologiczny dystans, wyznaczając stosunkom obiecująca wymowę. Może od pierwszych minut znajomości dążyć do fizycznej bliskości i nawet, jeśli jego propozycja nie zostanie odrzucona, kontynuacji tej znajomości może już nie być i Gaben z reguły dobrze to przeczuwa. Często gra role mocno stąpającego po ziemi, człowieka sukcesu, który nie, doswiadcza żadnych problemów. Nie afiszuje się z problemami. Ma zwyczaj prowadzić rozmowy o planach na przyszłość, przy czym własne perspektywy przedstawia dość optymistycznie, podczas gdy o cudzych planach (lub planach, które nie są bliskie jego zamiarom) wypowiada sie w nadzwyczaj sceptyczny sposób. Jeśli zabraknie mu faktycznych kontrargumentów, będzie próbował sforsować punkt widzenia drugiej strony przypisując mu kłamstwo, tylko by go przekonać i postawić na swoim. Takie zachowanie wyjaśnia jego zorientowanie na intuicje Geksliego – charakterystyczne dla jego duala jest zawyżanie własnych możliwości. Sceptycyzm Gabena jest ukierunkowany na odwiedzenie go od zbędnego zarozumialstwa i iluzji, a własną ostentacyjna pewnością siebie chce zyskać prestiż w oczach partnera, starając się pod każdym względem go zainteresować. Geksli, zwykle nie poddaje sie taktycznym sztuczkom Gabena, ponieważ dostrzega, co stoi za jego zbytnia pewnością siebie, ale z przyjemnością będzie mu towarzyszył - jest to część ich intuicyjno-etycznej gry w trakcie, której ma miejsce dualizacja. Sensoryczny program Gabena nader odrębnie związany jest z aspektem etyki emocji w jego rozumieniu muszą znajdować się w podrzędnym położeniu w stosunku do jego programowej sensoryki: czyli żadne uczucia, żadne spadki humoru nie mogą zniszczyć harmonii jego uczuć. Zmysłowe przyjemności na tle dużej ilości (albo niewystarczająco) wyrażonych emocji przestają być dla Gabena przyjemnymi. Bardzo ważne jest dla niego, aby emocjonalne zabarwienie stosunków nie przeszkadzało procesowi odbioru zmysłowych odczuć. Dlatego emocjonalny stosunek partnera, a główne — jakość wyrażanych nim emocji, mają dla Gabena wyjątkowo duże znaczenie. W wielu wypadkach Gaben bierze na siebie rolę "drogowego kontrolera" emocji swojego partnera. Na przykład: jeśli Gaben'owi wydaje się, że partner jest za mało emocjonalny, przekonuje go do wyswobodzenia wyrazów swoich uczuć i aby nie był nimi zakłopotany. Ale to jest warte zachodu tylko "raskreposhchennomu" partnerowi, aby wyrazić swoje emocje w sposób bardziej wylewny, u Gabena powstaje niepokonana chęć nieco ostudzić jego odczucia, ponieważ taki emocjonalny ogień wydaje mu się bardzo uciążliwym i zbyt dużo wymuszającym. Gaben ma swoje sposoby "regulacji" emocjonalnych porywów partnera — rozgrzewa do "czerwoności" albo go chłodzi. Przy czym niekiedy czyni to metodą zmiany psychologicznego dystansu: Gaben jak gdyby wstrzymuje swoje stosunki z nim, a potem jak gdyby nigdy nic znów je odnawia. Przy czym mu do głowy nie przychodzi, że podobnie "reguluje" emocje jego i innych i niekiedy zmusza partnera do wielkiego cierpienia. Ale najczęściej takim zachowaniem właśnie naraża się na burzliwe i nieprzyjemne wyjaśnianie stosunków z udziałem skandali i histeryków. Czyli dokładnie to, czego stara się uniknąć, regulując uczucia swojego partnera jak wodę z kranu, a w konsekwencji otrzymując nieobecność duchowego spokoju i poważne etyczne kłopoty. Gaben próbuje nie dopuszczać do siebie żadnego emocjonalnego działania. Co więcej dlatego pragnie nie wyrażać żadnych emocji, aby nie dawać okazji do emocjonalnego działania. Z tego powodu, jak by nie ułożyły się etyczne warunki jego stosunków, Gaben zawsze pragnie stworzyć wrażenie niewzruszoności, emocjonalnej niedostępności. Gabena drażni jakikolwiek przejaw impertynencji, podłości, ostrego i skandalicznego tonu. Jakiekolwiek próby skarcenia Gabena, nawymyślania go, czynienia mu sugestii do niczego nie doprowadzą. Może spokojnie (i niekiedy nawet z uśmiechem) wszystko wysłuchać i jak gdyby nic może przedłużać w tymże duchu. Ale to nie oznacza, że otrzymana sugestia przeszła przez niego absolutnie bezboleśnie i niezauważalnie. Obojętność i nieprzystępność Gabena — ochronna reakcja na jakąkolwiek emocjonalną presję. Im silniej na niego wpływają, tym mniej okazuje emocji. Bez względu na to jak Gaben reaguje na oskarżenia pod jego adresem, nie należy starać się wyprowadzać go z tego stanu, nawet tylko testując jak boleśnie je odbiera. Ponieważ jest to właśnie taka sytuacja, w której Gaben absolutnie nie jest zainteresowany ujawnianiem swojej nadwrażliwości. Najpierw życzliwy i spokojny, sam cierpi od wyrządzonej obrazy, ale jakakolwiek próba znalezienia stopnia jego emocjonalnej podatności oburza go do głębi, jak wyjątkowa podłość, jak przedostawanie się w jego "święte terytorium" z samymi nikczemnymi zamiarami. "Nie lubię, kiedy wnikają mi do duszy, i nie lubię, kiedy do niej plują" (Vysotskiy). Region mentalnych przeżyć dla Gabena to świątynia, to wielki i niepojęty sakrament, do którego nigdy nikogo nie dopuszcza. Prędzej będzie uważał za lepsze okazywać się w czyichś oczach bezdusznym bałwanem, niż pozwoli komuś ujawnić swój rzeczywisty stan emocjonalny. Ze wszystkich sił będzie starał się wyglądać jak powściągliwy, spokojny, dający sobie radę z sytuacją, niewzruszenie uśmiechający się człowiek, byle nie wydać swoich prawdziwych uczuć. Jakakolwiek próba złamania jego "pancerza" przez intensywne emocjonalne działanie (prościej mówiąc, przez histeryków i skandale) odbiera się jako straszliwe działanie, w którym nie ma sobie równych. I reaguje on na to kolejno — straszną emocjonalną eksplozją, która go bardzo wyczerpuje i której będzie żałował. Może zaistnieć pytanie: jak człowiek, który ze wszystkich sił chroni swoje uczucia i duchowy spokój, może pozwolić sobie dyrygować cudzymi emocjami? Jak może regulować siłę uczuć innych ludzi, przez to zmuszać ich do cierpienia i obserwować je ze świadomym spokojem? Taka sytuacja rzeczywiście powstaje w tym wypadku, jeżeli obok Gabena zjawia się człowiek psychologicznie z nim niezgodny. Ale ponieważ Gaben jest podświadomie zorientowany na elastyczną emocjonalność swojego duala Huxley'a, nie widzi nic złego w dostosowywaniu partnera pod swój emocjonalny próg. Odbierając każdego partnera jak swojego duala, naturalnie przewiduje, że jakikolwiek człowiek jest zdolny przystosowywać się do jego emocji, nie doświadczając przy tym żadnej trudności. I tylko po wielokrotnych kolizjach z realną rzeczywistością Gaben zaczyna rozumieć swój błąd i bardzo mocno go przeżywa. Wskutek tego rozczarowywania Gaben woli komfortową samotność niż nieprzyjemne obcowanie z ludźmi. Temat samotności, który bardzo niepokoi Gabena (jak i jego duala Huxleya), jest skutkiem tej przyczyny. Zawiedziony i pozbawiony kontaktu z dualem stara się postrzegać samotność pozytywnie oraz znaleźć jej przyjemne strony. (To również cecha charakterystyczna Huxley'a). Jakkolwiek Gaben nie stara się rozwijać w sobie intuicji i zdolności do prognozowania i przewidywania, przy realizacji tego planu napotyka pewne trudności. Przykładowo charakter człowieka niekiedy udaje mu się zrozumieć dopiero w chwili, gdy się z nim beznadziejnie posprzecza, nie mówiąc już o rozumienie własnego charakteru, który często dla niego samego zostaje niewytłumaczalną zagadką, nawet biorąc pod uwagę to, że dużo i z zadowoleniem zajmuje się "autoanalizą". Gaben często ocenia możliwości człowieka przez jego etyczną ocenę. (".., — dobry człowiek, może dużo zwojować.") Umiejętność sformułowania dokładnej i lakonicznej charakterystyki jakiegokolwiek człowieka, tak samo jak i umiejętność przewidzenia rozwoju stosunków, wywołuje u Gabena najszczersze podziw. Każdą naukę, każdą metodę naukową, która przesuwa granice ludzkich możliwości, odbiera z zainteresowaniem i poszanowaniem. Bardzo liczy się z opinią ludzi, o których wie, że umieją znajdować wyjście z najtrudniejszych sytuacji. Z zadowoleniem wsłuchuje się w rekomendacje na temat tego, jak należy zachowywać się w nieprzewidzianej sytuacji albo w przypadku niebezpieczeństwa. Bardzo sugeruje się anomalnymi zjawiskami. Niekiedy może z największą powagą opowiadać o jakimś anomalnym zjawisku, które rzekomo istnieje u jego w domu. Może jak tabliczki mnożenia nauczyć się "reguły" obrony od "energetycznych wampirów", a potem na z pełną powagą je przekazywać. Z poważaniem odnosi się do ludzi, obdarzonych nadprzyrodzonymi zdolnościami. Próbuje rozwinąć takie same zdolności i u siebie. Bardzo sugeruje się autorytetami. Człowiek, który odniósł wiele sukcesów wywołuje u jego najgłębsze poszanowanie. W przypadku, gdy jego własna działalność nie otrzymuje należnego uznania, reaguje bardzo boleśnie, ponieważ porównuje swoje osiągnięcia z sukcesami innych. Może powoływać się na swoje tytuły i zasługi. Potrzebuje ludzi, zdolnych znaleźć i ocenić jego twórcze zdolności, rozwinąć jego talenty i pomóc w ich realizacji. Bardzo poważa ludzi, które umieją szybko uchwycić sedno zjawisk i dzielić się tym z innymi. Nie cierpi urawniłowki ludzi w czymkolwiek. Uważa, że do każdej jednostki powinno być odpowiednie podejście. Nie lubi, kiedy krytykują jego zdolności i możliwości, — to wywołuje u jego wewnętrzny protest, ponieważ zazwyczaj pragnie gruntownie rozwijać swoje talenty. Poważnie zajmuje się samokształceniem i samodoskonaleniem. Przykład cudzych sukcesów i osiągnięci dla niego jest przekonywujący tylko w tej formie, w której to wypowiada się jego dual Huxley. Tylko Huxley zdolny natchnąć Gabena, podpowiadając mu oryginalne i kuszące pomysły, rozwijane jego nowymi, niezbadanymi możliwościami. Gaben zawsze cieszy się z możliwości pozostawania w miłych, dobrych relacjach. Nie ma nic przeciwko poszerzaniu kręgu znajomych. Szczęśliwy, kiedy możliwość wyświadczenia przysługi przyjaciołom. Z gotowością proponuje swoją pomoc. Bardzo lubi, kiedy zwracają się do niego po poradę. Przy czym Gaben nie narzuca się z pomocą — po prostu pomaga, bez zbędnych słów. Wyświadczanie przysług uważa za najlepszy sposób nawiązywania znajomości. Na przykład, jeśli Gaben nawiązuje znajomość z kobietą, to pojawiwszy się po raz pierwszy w jej domu, często od razu zaczyna w nim coś remontować, przy czym potrafi tak zafascynować się tym zajęciem, że niekiedy, zdaje się zapominać o celu swojej wizyty. I oto tu można wyśledzić dwa kierunki w rozwoju sytuacji: psychologiczny niekompatybilna partnerka uzna takie położenie za niewygodne, postara się odciągnąć go od tego zajęcia, zaproponuje mu odpoczynek, rozluźnienie się, coś do picia i tak dalej. I to będzie poważnym strategicznym błędem ze jej strony, ponieważ Gaben uważa takie zachowanie za przejaw silnej inicjatywy w rozwoju stosunków. Będzie mu się wydawać, że istnieje zbyt duży nacisk, że budzi bardzo duże zainteresowane i partnerka bardzo spieszy się by skrócić dystans. W takim wypadku dosyć szybko odczuje psychologiczny dyskomfort, odczuje, że gubi zainteresowanie partnerką i postara się szybciej "zmienić sytuację". Absolutnie inaczej postępuje psychologicznie kompatybilna partnerka: ona będzie tylko podsycała jego entuzjazm do pracy i przynosiła mu do zreperowania wszystko, co jest w jej domu połamanego (a może ten człowiek tylko po to przyszedł?). Przy czym będzie zajmował go pracą dopóki Gaben sam nie ogłosi, że chce odpocząć, zawczasu obiecując, że wszystko inne zreperuje następnym razem. Taka sytuacja układa się po myśli jego duala Huxleya, czyli czas spotkania spędzony z korzyścią dla gospodarstwa, poza tym, powstają jakieś pożyteczne perspektywy na przyszłość, i do tego jeszcze i stosunki rozwijają się tak, że dystans przy tym nie skraca się. A dla Huxleya to bardzo ważne dlatego, że to jest ważne dla Gabena. Huxley buduje swoje stosunki jakby poza dystansem, ponieważ podświadomie wie, że tak wszystko wygodniej odbierać jego partnerowi. Rzeczywiście bardzo trudno jest Gabenowi utrzymywać stosunki z ostro rozgraniczonym dystansem. Ponieważ mocno określony dystans przewiduje i pewne ograniczenia w zachowaniu, przewiduje jakieś etyczne ramy i określone zobowiązania. A tam, gdzie zaczynają się ramy i zobowiązania, Gaben czuje się bardzo niewygodnie. On czuje się pozbawiony prawa wyboru charakteru stosunków w każdej, oddzielnej sytuacji. Na przykład, Gaben, nastrojony na giętką etykę Huxleya, przewiduje, że kiedy ten mówi "możemy być dobrymi towarzyszami", -to należy to rozumieć jak utajoną aluzję z cyklu: "możemy być fizycznie i duchowo bliskimi ludźmi". Ale kiedy przestrzegając "koleżeńskich stosunków", partnerka trzyma jego rygorystycznie „na dystans”, Gaben jest skonsternowany. Z innej strony, warto nazwać rzeczy tylko "ich właściwymi imionami", gdy Gaben zaczyna doświadczać niewygody, i i w wyniku tego psychologiczny dyskomfort. Gaben bardzo nie lubi, kiedy o intymnych rzeczach mówi się otwartym tekstem — to dla ich wszystko jedno - nie wzywa się imienia Boga nadaremnie. (Dlatego Huxley o intymnych stosunkach mówi posługując się aluzją, w sposób zawoalowany.) Wewnętrznie Gaben jest bardzo wrażliwy i brzydzi się każdym przejawem wulgarności. Gaben nie lubi, kiedy "wnosi się jasność" do stosunków, nie lubi w nich wyraźnych rozgraniczeniu praw i obowiązków. Cały czas stara się "rozmyć ramy" ograniczeń, zbić dystans stosunków, sprawić by był niezależny od praw i obowiązków. "Jakie mogą być obowiązki? Jeśli mi dobrze z człowiekiem to i tak dla niego wszystko zrobię..." Ale jeśli Gabenowi "źle z człowiekiem", to wychodzi z sytuacji z taką samą lekkością, z którą wychodzą z pokoju, po prostu obraca się i wychodzi, nie mówiąc gdzie i nie wyjaśniając przyczyn. Może o sobie przypomnieć bardzo szybko, absolutnie niespodziewanie i nawet właśnie wówczas, kiedy najmniej chcą go widzieć. Przy czym może się szczerze zdziwić, dlaczego nie traktują go jak wcześniej. A czy on zrobił coś złego? — on zaledwie odpoczął od psychologicznego dyskomfortu, żeby z nowymi siłami wrócić do ukochanego człowieka. A to, że na odbudowę duchowych sił potrzebne mu było wiele czasu, — to jego osobista sprawa i dotyczy tylko jego subiektywnych odczuć. (Chociaż, podczas "odbudowy duchowych sił", Gaben może rozwijać stosunki z kilku partnerami naraz albo na przemian zmieniać ich.) Jak wcześniej powiedziano, Gaben bardzo ceni harmonię swoich subiektywnych odczuć, tak samo jak i swój duchowy spokój, dlatego jego etyczne stosunki nie zawsze lekko się układają. Najmniej problemów sprawiają Gabenowi wyraźnie pewne komitywy — dla przyjaciół zawsze znajdą się i czas i chęć coś zrobić. Przyjaźń, w jego rozumieniu to stosunki wzajemne i dobrowolne. Stosunki z dziećmi są zawsze bardzo dobre. Gaben adorują swoje dzieci i wnuki. W ogóle łatwo znajdują kontakt z dziećmi. (Gaben z reguły jest doskonałym nauczycielem.) Problemy zaczynają się, kiedy do stosunków wnosi się poczucie obowiązku. Gaben nie lubi nikomu niczego zawdzięczać. Będzie odwiedzał krewnych tylko wówczas, kiedy jemu samemu zachce się z nimi kontaktować się: inaczej kontakt z nimi nie przyniesie mu zadowolenia. Gaben pragnie unikać stosunków, które całkiem i w całości bazują się na obowiązkach i zobowiązaniach. "Wizyty uprzejmości" u krewnych, gdzie należy wysłuchać wyrzutów, pouczeń, albo co jeszcze gorsze, sprawozdań o złym samopoczuciu, to dla Gabena prawdziwe piekło. Gaben nie cierpi morałów. Łatwiej mu "stać się dobrym", kiedy go za takiego uważają (chwalą go). Nie pozwala siebie "karcić". Odpowiada dobrem tylko, jeśli odczuwa, że doń szczerze skierowane. Nie dopuszcza żadnych prób „wychować siebie na nowo” — od razu oddala się albo zamyka się w sobie. Skłonny do sympatii i współczucia. Swoich sympatii i antypatii nie demonstruje. (Najwyżej niekiedy naumyślnie nie ukrywa swojej niechęci.) Swoich zasług nie podkreśla, ale z niewdzięcznymi ludźmi nie chce mieć nic wspólnego. Nie lubi o nic prosić — ponieważ i bez proszenia umie osiągać to, co jest mu potrzebne. Partnerowi, z którym jest mu dobrze i z którym czuje się przyjemnie i bezpiecznie, ufa w całości i bezwarunkowo, pozwalając mu nawet na pewną frywolność w zachowaniu. Partnerowi, z którym nie ma pełnego porozumienia, nie ufa i popada w zazdrość pod najmniejszym pretekstem. Uważa siebie za bardzo łatwowiernego człowieka, uważa, że łatwo można go zwieść. Z tego powodu mało kogo dopuszcza do siebie na bliski dystans. Bliski dystans powstaje w jego przypadku ze stosunków "poza dystansem" — na mocy bardzo delikatnej, giętkiej i mobilnej etyki stosunków, czyli akurat takiej, która jest właściwa dla jego duala Huxleya. Z przedstawicielami innych psychologicznych typów bliskie stosunki z Gabenem uskładają się dosyć ciężko i problematycznie. Umie wywierać silną presję, przy czym nigdy nie wykorzystuje do tego rozkazującego tonu. W przypadku, kiedy Gaben ma podporządkować człowieka swojej woli, to zrobi przez działanie na jego cielesną sensorykę — zaczyna wyrażać całą "gamę" nieprzyjemnych odczuci: niecierpliwość, zniechęcenie, irytacja, cierpienie, obraza, niechęć. Wskutek takiego działania tworzy się tak nieznośny, sensoryczny dyskomfort, że dotkliwie działa na ludzi, którzy mają sensorykę odczuć rozmieszczoną na wrażliwych albo podświadomie regulowanych pozycjach. Działając taką metodą, Gaben stosunkowo łatwo osiąga wiele swoich zamierzeń i wymagań. Ten sposób wykorzystuje również po to, by szorstko "skrócić dystans" z swoim że wiecznie wymyka się dualem Huxley . Gabeni nie mają pojęcia o sile swojego siłowego działania. Oni jej sobie nie uświadamiają, nie odczuwają, nie robią z niej rachunku sumienia. Często same sobie oni postrzegają jako miękkich, ustępliwych ludzi. Nie zawsze rozumieją, dlaczego inni im tak szybko ustępują, i zazwyczaj przypisują te "ustępstwa" słabości ludzkiej natury" albo prawdopodobnej zbieżności celów. Ze swojej strony, Gaben uważa, żeby na niego osobiście nie wywierano żadnego silnego działania, przy czym ta "obserwacja" zrealizuje się u niego podświadomie. Za każdym razem kiedy ktoś na Gabena próbuje wywierać presję, on zaczyna przeżywać nieprzyjemne uczucia: lęk, napięcie, trema, irytacja. Takich odczuć pragnie on jak najprędzej się pozbyć, dlatego zawsze bardzo prostym i dostępnym sposobem wychodzi z sytuacji — po prostu, odwraca się i wychodzi, nic nie mówiąc i żadne pytania nie odpowiadając. Nie można go ani zatrzymać, ani zawrócić — pod "silną presję" Gaben nie powraca. (Jeśli to odbywa się w sytuacji telefonicznej rozmowy, Gaben może uciąć rozmowę i odłączyć telefon, a na dodatek może jeszcze i wyjść z domu, żeby go już kompletnie nikt nie znalazł.) Jakakolwiek próba pozbawienia Gabena możliwości wyjścia z sytuacji również nie do czego nie doprowadzi — jak partyzant podda się każdej próbie, ale presji nie podda się i słabości nie przejawi. (W konfliktowej sytuacji niekiedy może upozorować ustępstwa, ale to swego rodzaju taktyczny chwyt). Jak każdy inny przedstawiciel czwartej kwadry, Gaben bardzo ceni swoją wewnętrzną wolność i niezależność i nikomu nie pozwoli jej sobie odebrać: autorytetów się nie boi, rozkazującemu tonowi się nie podda, na rozkazy nie reaguje — w jakiejkolwiek sytuacji postępuje tylko według własnego uznania. Zmusić Gabena do jakiegokolwiek ustępstwa można tylko, jeśli poprosić jego w miękkiej, ale konsekwentnej formie. Niekiedy nawet dosyć w formie pół-aluzji. Na prostą, silną presję nie ma co liczyć. W sytuacji niezgodności opinii, dla Gabena bardzo ważne jest to, by ostatnie słowo należało do niego. Jest to bardzo istotne, dlatego też jego punkt widzenia (byłby?) jest podzielany (przejawy ekstrawertycznej sensoryki oraz introwertycznej logiki są niejednokrotnie włączone jednocześnie do działania, ponieważ są skupione w jednym bloku). Będąc zaangażowanym w dyskusję, Gaben zapomina niejednokrotnie, o co w niej poszło. I często kłóci się nie w związku z rozważaniami prowadzącymi do prawdy, a przejawia tendencję do narzucania swoich poglądów lub pragnienie by nie okazać się głupszym od innych. Ponadto, im niższy poziom intelektualny Gabena z tym większą pewnością siebie demonstruje swoje poglądy. Może się zdarzyć, że Gaben używa w dyskusji niedopuszczalnych chwytów: odnosi się do jakichś mało znanych, prawie fikcyjnych autorytetów, cytuje jakieś wątpliwe fakty za źródłami o małym autorytecie. I co jest charakterystyczne – zawsze podkreśla bezsporność swojego rozumowania. Dyskusje z Gabenem rzadko są rozrywka intelektualną dla oponenta. Jego własne oryginalne pomysły nie dochodzą do głosu z powodu słabej intuicji. Dlatego też cała polemika jest zwykle zredukowana do nie zawsze stosownych cytatów, które czasami odciągają dyskusję od omawianego tematu, a poza tym, Gaben tracąc inicjatywę w dyskusji, zaczyna naciskać, staje się nerwowy, co staje się nieprzyjemne dla obserwatorów. Gaben nie przegapi żadnej okazji do zademonstrowania swojej wiedzy z najróżniejszych dziedzin, poza tym nie potrzebuje do tego żadnego wstępnego przygotowania. Jego zainteresowania są rzeczywiście wystarczająco obszerne, ale zwykle powierzchowne. Dlatego też każdorazowo, gdy Gaben ma możliwość wypowiedzieć się w znanym sobie temacie, robi to bez wahania i również bez zastanowienia się nad sensem (zgodnie z zasadą „mówię o tym, co widzę”). Absurdalność niektórych własnych twierdzeń, które czasami wygłasza, zupełnie go peszy: najważniejsze to sprawianie wrażenia interesującego rozmówcy. Takie wrażenie w pierwszej kolejności jest obliczone na jego duala Huxleya, zazwyczaj odbierającego człowieka takim, jakim on siebie przedstawia. Demonstratywne mędrkowania są ważne dla Gabena tak długo, jak długo mają podwójny psychologiczny sens. Ze jednej strony — to sens jego rozważań się, któremu on, zdawałoby się nawet sam nie zawsze przysłuchuje się, z innej strony podstępna i wieloznaczna ironia, którą w tej chwili wyraża poglądem, — i lekko hamowanym uśmiechem i która nie ma żadnego związku z sednem jego rozważań. Oto właśnie ta wieloznaczna ironia to jest ważny element jego etycznej gry. Ona przełącza słuchacza na absolutnie inny plan stosunków, zmuszając go do odbioru logicznej argumentacji Gabena zaledwie jako tła albo jako pretekstu dla zwrócenia uwagi. I Huxley z swoją przepiękną etyczną intuicją to od razu bezbłędnie rozumie, Rozumie, że o czym by teraz nie dyskutować, dla Gabena to zaledwie pretekst aby „złapać kontakt", to tylko sposób aby zwrócić na siebie uwagę i ją utrzymać. Na tle takiej "logiki" Huxley odczuwa, że może absolutnie spokojnie wypowiadać się na jakikolwiek temat bez obawy, że zostanie zdekonspirowany w logicznych sprzecznościach. Huxley rozumie, że logicznego sensu nikt tu szukał nie będzie, ponieważ tu gra się w inną grę, z którą logika nie ma żadnego związku. Demonstratywna logika Gabena — ważny element "etycznej gry", w trakcie której odbywa się jego relacja dualna z Huxleyem. Tym też objaśnia się i pragnienie Gabena, by sprawić dobre wrażenie w aspekcie logiki. Bardzo ważne jest dla niego to, by nie stracić prestiżu w oczach audytorium, ponieważ Huxley nie sympatyzuje przegranym. Poza tym, Gaben, podświadomie zorientowany na łatwy i zmienny interes Huxleya, wie, jak ciężko przyciągnąć jego uwagę i jak ciężko będzie ją utrzymać. Jednak było by fałszem stwierdzenie, że zawsze i w każdych okolicznościach demonstratywna roztropność Gabena — to tylko swego rodzaju pozerstwo. To nie tak! Przecież istnieją jakieś aspekty, które rzeczywiście zajmują ich uwagę! I analizując je, Gaben już się nie popisuje. To odnosi się, na przykład, do plastyki, gdzie mało kto może równać się z przedstawicielami tego typu w umiejętności przeprowadzenia analizy porównawczej barwnej gamy albo kompozycji tego albo innego artysty. Aspekt odczuwania — bardzo bogaty temat dla logiki Gabena. Gabena może zobaczyć najgłębszy filozoficzny sens w kompozycyjnym rozkładzie barwnych i tonalnych kleksów. Na przykład, któryś z filmów Andrzeja Tarkowskiego w estetycznym planie jest wzorem filozofii Gabena. Tu jest i sroga symetryczna budowa kadru, i komponowanie go w formie tryptyku (trzyczęściowe kompozycje), i gra barwnych i tonalnych kleksów, i gra płaszczyzn; tu przestrzenne i fakturalne efekty przedstawione są tak, że można jej odczuć jakby na dotyk; gra światła i cieni, gra głosek — symbolika głosek, symbolika odczuć. I cała ta sensoryczna symbolika jest napełniona dogłębną zawartością i filozoficznym sensem. Przez te sensoryczne symbole wyrażają się i rozpatrują się najgłębsze socjalne, psychologiczne, etyczne i filozoficzne aspekty. Za pomocą logicznych symboli Gaben wyraża świat swoich najdrobniejszych cielesnych odczuć, swoich najgłębszych przeżyć. "Sensoryczna symbolika", z kolei, napełnia znaczeniem i sensem jego subiektywne odczucia i sprawia, że są dostępne pojmowaniu ludzi, którzy go otaczają. Umiejscowienie świadomości w wiodącym bloku: dla SLI wszystko w świecie musi być harmonijne, proporcjonalne i wyważone; najlepszą metodą osiągnięcia tego jest estetyczna i jakościowa aktywność. Reprezentowana przez uczucie harmonii, piękna i zdrowia. Wszystko musi być zbalansowane. Dotyczy to jego pracy, relacji z ludźmi, doboru artykułów domowych i przez wszechstronny rozwój fizycznie zdrowego ciała. SLI sprawnie zapamiętuje kolory, nieprzyjemne zapachy i wszelkie wrażenia odbierane za pomocą zmysłów. Może z łatwością narysować je używając swojej pamięci. Pamięta smak przepysznej potrawy przez lata. Pod wieloma względami jest estetą. Często posiada dobry gust artystyczny. Jest on charakterystycznie niezachwiany i kontemplacyjny, pozbawiony emocjonalizmu. SLI nie powiązuje ludzi za pomocą uczuciowej energii, natychmiast oddaje się bardzo podstawowym zmysłowym przyjemnościom: woli bez pośpiechu "rozkoszować się" swoimi doświadczeniami, oddzielać w czasie przyjemne od nieprzyjemnego.Otaczający go świat dostarcza mu szerokiej rangi wrażeń, których bacznie wyczekuje. Doskonale zdaje sobie sprawę ze swojego fizycznego stanu, możliwości swego ciała i z tego powodu może z powodzeniem zajmować się sportem - przeważnie w formie indywidualnej. Lecz nawet ze względu na te umiejętności, SLI często dystansuje się do sportu na rzecz zdrowego trybu życia, które zapewnia mu ogólne poczucie harmonii i równowagi. Przejawy tej funkcji mogą być dostrzeżone w powierzchowności SLI: zawsze ubiera się stosownie w prostym, eleganckim, sportowym stylu: jego ubrania są dobrane głównie przez wzgląd na wygodę. Wszystko wokół niego jest wygodne, użyteczne i atrakcyjne, dzięki jego praktycznej działalności. SLI jest mistrzem swej pracy. Wszystko co robi, robi z perfekcją; pracuje dokładnie i robi rzeczy nie tylko użyteczne, ale również efektownie zaprojektowane. Bardzo dobrze pojmuje możliwości użycia jakiegoś materiału, nie innego i dokładnie wie w jakich przypadkach jakiego materiału lepiej użyć. Studiuje wyprodukowane modele o wysokiej jakości. Jest zainteresowany używaniem najbardziej efektywnej technologii. Kocha swoją pracę. Może pracować od wczesnego ranka do nocy, jeśli to konieczne. Nie podejmuje drogi na skróty, żeby pracowało się wygodniej i przyjemniej. SLI wie jak skupiać się na głównym celu nie zapominając o swych komponentach. Ta umiejętność jest nieodłączna w czytaniu lektur, budowaniu domu i trenowaniu sportu. Jeżeli, z jego punktu widzenia, osiągnął perfekcję, wówczas uwielbia zmieniać cel swojego działania: męczy go wykonywanie tej samej rutynowej pracy przez dłuższy czas. W tym zakresie jego irracjonalność jest rozwinięta. SLI spędza czas na wystarczającym przygotowywaniu się przed rozpoczęciem nowego projektu; zbiera materiał i gromadzi różne informacje. Lubi próbować różne rzeczy po to, aby lepiej wyczuć możliwości w nadchodzącej pracy. Z jednej strony posiada charakterystyczną wytrwałość. Z innej strony przedstawia pewien letarg. Może trochę potrwać zanim rozpocznie jakąś czynność, ale w ostatnim momencie mobilizuje się i szybko kończy swoją pracę. Nie zacznie zadania, które w jego odczuciu jest niepewne. Preferuje pewność i wyrazistość, kalkulację, ale nie ryzyko. Uwielbia pracować niezależnie dlatego, że wtedy nie musi się do nikogo dostosowywać. Szczególnie irytują go nielogiczne polecenia. SLI woli chować swoje emocje. Pozornie wydaje się on być niedostępny. Jest to częściowo związane z faktem, iż jest niezbyt zdolny do wyczuwania nastrojów otaczających go ludzi i również boi się, że pokazanie swoich emocji może wydać się niestosowne i śmieszne. To zmusza go do utrzymywania psychologicznego dystansu. Ale ten dystans nie będzie dotyczył tych, którzy szukają jego poparcia - najprawdopodobniej nie odrzuci tych ludzi, co więcej wysłucha ich i będzie wspierać, nawet wykazywać zrozumienie dla ich nieszczęścia. Jednak, wrażliwość i sentymentalność jest jemu obca: prawdopodobnie będzie 'brał udział' w czyimś nieszczęściu w celu posiadania - nie rozwijania emocji. Introspekcja również nie jest jego żywiołem. W konfliktowych sytuacjach SLI trzyma się z dala od możliwych skandali. Do pewnego stopnia wydaje się być apatyczny i niezachwiany. Lecz, jeśli ktoś najedzie na jego tajne psychologiczne 'terytorium', gdzie nikt nie ma dostępu lub usiłuje poniżyć jego poczucie własnej wartości - SLI może niespodziewanie wybuchnąć i zostać doprowadzony do furii. W tym stanie może stracić panowanie nad sobą i być zdolny do zaatakowania winowajcy. Przez wzgląd na jego emocje, jak i również na jego prace, nie może być szybko uspokajany - szczególnie po eksplozji. Błyski fantazji i bezmiaru nie są ani trochę charakterystyczne dla SLI. Nie może wystaraczająco ocenić perspektywy jednego zadania w porównaniu do innego i dlatego też rozwiązywanie strategicznych problemów jest dla niego trudnością. Często okazuje się, że popełnia błędy w ocenianiu ludzi: czasami jest skłonny do postrzegania ich w przesadnie pozytywnym świetle i potem czuje się zawiedziony przez swoje oczekiwania. Przymusowo raczej polega na swej umiejętności projektowania, aby poradzić sobie z długoterminowymi planami, niż na intuicji. Patrzy na plany innych i podporządkowuje swoje własne do ich norm. Jako lider, SLI realizuje swoje plany, jeśli chodzi o estetykę i praktyczność; dlatego też twór tego psychologicznego typu będzie wysokiej jakości i pięknego projektu. Jednak nie zmierza do bycia liderem, nawet jeśli obdarzony jest talentem. Jeżeli mimo to jest konieczne zajęcie tego stanowiska, będzie najpierw próbował ustalić kto co może zrobić, gdy bardziej racjonalne jest użycie każdego pracownika w strefie, która odpowiada jego/jej poziomowi umiejętności. W kierownictwie SLI obstawia przy zasadach zespołu, próbuje materialnie pobudzać swoich współpracowników. Trudnością jest dla niego przewidywanie odległych perspektyw w rozwoju produkcji. Jest lepszy w taktycznych łamigłówkach, niż w strategii; dlatego lepiej jest, kiedy przewodzi małej grupie. Preferuje rozwiązywać kompromisem konfliktowe sytuacje. Jednakże, kiedy miesza się do ustalonych fundamentalnych zasad, nie rezygnuje ze swej pozycji. Charakterystyczne własności jego natury są wyraźnie rozwinięte w życiu rodzinnym. Jest dobrym (mężem i) domatorem, solidnym i niezawodnym. Bardzo ważne jest dla niego zapewnienie swojej rodzinie materialnego bytu: zagwarantowanie wystarczających zasobów jedzenia, ubrań i obuwia. Często lubi obcować z dziećmi i być ich strażnikiem. Kiedy dzieci sprawiają mu przykrość, rzadko go ranią. Często jest dobrym nauczycielem, rozsądnym i powściągliwym. Jest skłonny do brania słabych pod swoją niezawodną i solidną opiekę. Nie tylko nie unika domowych prac, ale je uwielbia. Będzie cudownie i gruntownie naprawiał mieszkanie, solidnie budował dom, pracował w ogródku nad warzywami ... Konieczne jest, aby inni przystosowali się do jego nawyków. Irytuje go popędzanie. Jest efektywny w każdej przemysłowej lub manualnej działalności. Mistrz w pracy, kocha pracować niezależnie lub w małej grupie, nie zmierza do zajmowania kierowniczych stanowisk. Może okazać się uzdolnionym artystą, projektantem, muzykiem. Połączenie z fizycznym stanem i otoczeniem może zaprowadzić go do medycyny, sportów, jak i również w profesje związane z kuchnią (gotowaniem). Podtyp sensoryczny jest skromny, nie demonstracyjny, ale potrafi być uporczywy i bezkompromisowy w obronie swoich interesów. W dyskusji powołują się na logiczne i pewne argumenty. Od czasu do czasu izolują się od najbliższego otoczenia, by móc w spokoju przemyśleć swoje problemy. Lakoniczni i powściągliwi, ale czasami potrafią się uśmiechać i okazywać emocje, gdy w rozmowie czują się komfortowo. Ubierają się skromnie, ale ze smakiem i poczuciem estetyki. Lubują się w pracach ręcznych. Są cierpliwi, pracowici, wytrwali. W biznesie, przeprowadzają reformy od podstaw – wpływając na proces produkcji lub potencjał intelektualny firmy, co często łączy się ze zmianą zatrudnienia (?). Ich gesty są powolne, płynne, pewne i dokładne. Chód wydaje się nieco osłabiony, ludzie Ci nigdy się nie śpieszą. Podtyp logiczny woli zachowywać dystans. Są bardzo dumni i niezależni, działając na własne wygody. W rozmowie bywa ironiczny, ale jeśli poczuje sympatię ze strony rozmówcy może być miły i przystępny. Potrafią przeprosić, gdy dowiadują się, że nieświadomie sprawili komuś przykrość. Są niecierpliwi, mobilni, lubią stałe i postępowe zmiany oraz nowe wrażenia. Cechuje ich wydajność i ostrożność. Gardzą dyskomfortem w każdej sytuacji, dlatego maja tendencję do dostosowywania wszystkiego tak, aby spełniało ich wymagania odnośnie komfortu. Niezawodni i punktualni, wymagający zarówno wobec siebie i innych. Ich zachowanie jest nieprzewidywalne, potrafią przechodzić nieoczekiwanie z zimnej kontemplacji do aktywnego działania. Gesty zdecydowane i impulsywne. Chód szybki i miarowy. Esteci, ukierunkowani na doznania zmysłowe. W przeciwieństwie do podtypu logicznego jest bardziej optymistyczny, ale mniej operacyjny. Sybarycki smakosz/epikurejczyk (?). Skłania się ku naukom humanistycznym, np. językom, historii. Ubiera się ze smakiem, wybierając stroję podkreślające atuty urody. Ubranie wybiera w zależności od koloru. Wyglądają jak biznesmani (?). Trochę ciężcy, zimni i nieprzystępni. Sceptyczni realiści, nie ufający nowościom. Z powodu swego pragmatyzmu unikają czynności zbędnych, wymagających niepotrzebnego wydatkowania energii. Bardzo dynamiczni, skuteczni w technologii, potrafią ze wszystkiego wyciągnąć maksymalne korzyści. W ubiorze konserwatywny, preferuje styl sportowy, technologiczny. Wiedzą jak intrygować partnera. Ich działania są przemyślane i dążą do harmonii. Ich zamiłowanie do piękna i estetyki sprawia, że są bardzo oryginalni i pomysłowi w łóżku. Potrafią wprowadzić do relacji element gry. Są wrażliwi, skłonni do apatii. Potrzebują pobłażliwego partnera, fantazyjnego, zdolnego do zmiennych zachowań. Monotonia negatywnie wpływa na relację w ich związkach. Powątpiewają w swoje uczucia, w sprawach erotycznych śmiali, podejmujący inicjatywę. Myślą więcej o uczuciach partnera, niż swoich. Poszukują i dążą do nowych technik seksualnych. Bywają niecierpliwi. Nie są sentymentalni, o uczuciach mówią w sposób ironiczny, żartobliwy. Dążą do monogamicznych, stabilnych stosunków, zazdrośni i nieufni, co ukrywają pod maską niewzruszenia. Często są sceptyczni, zmieniają nastrój. Czują się zranieni, często dopada ich chandra. Potrzebują partnera interesującego, optymistycznego, który odsłoni przed nimi nowe perspektywy. 1. Cichy indywidualista który idzie swoim tempem, rozwija ekscentryczne, ale przyjemne zainteresowania i ignoruje cała resztę. 2. Pan lub Pani Przyziemny/a, ma „sucha” i prosta postawę do wszystkiego, pomniejsza wartosć całemu podekscytowaniu, podniosłym uczuciom i sentymentom. delikatna obojętnosć, wewnętrzna niezależnosć, ciężko mu zaimponować, nie łatwo podekscytować, chłodny emocjonalnie Zrównoważony i harmonijny styl życia oraz powsciagliwosć i umiarkowanie.

Potencjalnie korzystne:

IEE (ENFp), ILE (ENTp), SEE (ESFp), EII (INFj)

Potencjalnie niekorzystne:

EIE (ENFj), ESE (ESFj), LIE (ENTj), SLE (ESTp)