INTp często mają charakterystyczną przygarbioną postawę. Ich szyje są często nie tak proporcjonalne jak innych typów, a ich głowy są wychylone ku przodowi. Ich oczy mają przygnębiający wzrok jakby byli w pewien sposób skrzywdzeni. Ich nosy są w pewnym stopniu zakrzywione co w połączeniu z płaskimi kośćmi policzkowymi daje fałszywe wrażenie że ich nosy są duże. Podczas rozmowy INTp mogą wysuwać dolną wargę do przodu. INTp często mają słaba kontrolę nad dolną szczęką, niekiedy pozwalając jej zwisać. Normalny wyraz twarzy INTp zazwyczaj odzwierciedla wielkie życiowe doświadczenie lub smutek i skrzywdzenie. Chociaż INTp są introwertykami niektórzy mogą się zachowywać w bardzo ekstrawertyczny sposób. INTp z bardziej rozwiniętym zmysłem estetycznym są schludni i czyści. Zajmują się swoimi ubraniami i wiedzą jak je skomponować i połączyć. Gdy współdziałają z innymi są łagodni i nie rzucający się w oczy, pozostawiając po sobie wrażenie że są inteligentni i wykształceni. Kiedy o coś proszą to robią to w ten sposób że rzadko dostają odpowiedź odmowną. INTp z mniej rozwiniętym zmysłem estetycznym zazwyczaj wyglądają jakby nie zaprzątali sobie głowy swoim wyglądem. Ich ubrania są zazwyczaj stare i wytarte, a ich obuwie jest często w złej kondycji. Gdy współdziałają z innymi mogą być bardzo aktywni, natrętni i czasami nawet agresywni. Często nie przestrzegają reguł grzeczności i mogą czasami być grubiańscy i wulgarni, chociaż tego typu zachowania nie trwają długo. Kiedy INTp przemawiają publicznie notorycznie mówią monotonnie i powoli. To może wywoływać na widowni senny, hipnotyczny efekt. INTp są dobrzy w zauważaniu sprzeczności w teoriach i opiniach i mogą skupić na tym uwagę innych. Umieją przewidywać w krótkim terminie zbliżające się wydarzenia w formie skojarzeń lub obrazów umysłowych. Poprzez obserwacje i własne doświadczenia INTp mogą stworzyć dokładny model zachowań innych pozwalający INTp przewidzieć następne ruchy ludzi. Ludzie są często zdumieni i zainteresowani tą cechą. INTp są często sceptyczni widząc ludzi podejmujących nowe przedsięwzięcia. Są zdolni wylać kubeł zimnej wody na czyjś rozpalony entuzjazm. Próbują chronić innych od zbytniego oddaniu się pasji i namiętności ponieważ uważają że zbyt silne emocje są szkodliwe. INTp często zajmują się swoim zdrowiem i mogą być nim bardzo przejęci. Na przykład mogą myć ręce częściej niż inni. Zwracają dużą uwagę na higienę i warunki sanitarne. INTp są często aktywni w biznesie i handlu. Maja dobre zdolności w szybkim obliczeniu korzyści. Zazwyczaj są rozluźnieni i podejmują tylko projekty które wykazują tylko znaczny zwrot i zysk. Nie boją się prowadzić dużych biznesów. Zazwyczaj są bardzo ekonomiczni. Nie lubią dawać prezentów i pożyczać innym pieniędzy. Z powodu tej cechy zazwyczaj chcą wyglądać na biedniejszych niż są. Jednakże jeśli idzie o wydawanie pieniędzy na siebie mogą być bardzo hojni. INTp zazwyczaj pracują wolno przykładając dużą wagę do szczegółów. W swych działaniach przejawiają surową logikę, czasem mogą stawać się bardzo pedantyczni i skrupulatni. INTp mogą sprawdzać czy urządzenia domowe są wyłączone wiele razy zanim zdążą wyjść. Twoją najsilniejszą zaletą jest umiejętność przewidywania przyszłych wydarzeń. Możesz przewidzieć jak szczególna sytuacja rozwinie się w czasie i dać zawiadomić o zbliżających się trudnościach i kłopotach. Masz również dobrze rozwiniętą wyobraźnię. Jesteś zaciekawiony i możesz z łatwością gromadzić dużą ilość informacji o interesującym temacie. Jesteś ostrożną, rozważną, mądrą i wnikliwą osobą. Masz umiejętność do tworzenia dobrych warunków do funkcjonowania, racjonalnego organizowania czasu pracy i wolnego. Wiesz jak pobudzać innych do działań biznesowych i przedsięwzięć tak by osiągnęli wysoką pozycję finansową. Jesteś dobrze wyuczony. Możesz być często nadmiernie pedantyczny. Czasem przykładasz nadmierną uwagę do pewnych prac które marnują twój czas i energię co może prowadzić do tego że staniesz się zmęczony i nawet stracisz zainteresowanie tymi pracami. Czasami możesz stać się obsesyjny na punkcie jakości i świeżości jedzenia. Jesteś bardzo konserwatywny w swoich smakach i zwyczajach. Możesz być często nadmiernie sceptyczny jeśli idzie o nowe pomysły i nowe projekty, szczególnie jeśli ich rozwój wymaga dużo energii i entuzjazmu. Jeśli zaangażujesz się w tego typu przedsięwzięcia możesz stać się bardziej zachowawczy i pasywny. Masz również skłonność do postrzegania życia pesymistycznie. Okazuje się w pragnieniu Balzac'a do obrony siebie przed silnym emocjonalnym działaniem, w niechęci wciągania się do napiętego emocjonalnego reżimu. Balzac uważa, że trzeba podporządkowywać swoje emocje rozsądkowi — to jego stała reguła, której surowo przestrzega i stale ją sugeruje swojemu otoczeniu. "tragiczne zjawiska, dziewczęce omdlenia, łzy ..." Balzac rzeczywiście nie może tego ścierpieć i w swoim dążeniu do unikania ich za każdą cenę często zachowuje się do tego stopnia nieetycznie, że sam nieumyślnie je prowokuje. Pragnąc być maksymalnie powściągliwym w przejawianiu własnych odczuć, starając się niczym nie ujawnić swojego rzeczywistego emocjonalnego stanu, z obawy wyłączenia się do jakiejkolwiek etycznej intrygi, Balzac nieświadomie zachowuje się w intrgujący sposób, czym stale ściąga na siebie ryzyko najburzliwego wyjaśniania zaistniałych sytuacji. Dopasowując na siebie demonstratywny beznamiętny wygląd, tak naprawdę często stwarza błędnie wieloznaczną "maskę", która zarazem i intryguje i drażni. W każdym wypadku, u wielu z jego partnerów powstaje chęć do jej zerwania i ujrzenia jego prawdziwego oblicza. Często bywa tak: im więcej "tajemniczości" na siebie wpasowuje, tym "gwałtowniej" jest badany. ("przybrana obojętność" Balzac'a nierzadko jest dla niego środkiem "etycznego rozpoznania" w stosunkach z partnerem, sprawdzaniem zainteresowania partnera w późniejszym rozwoju stosunków. Emocjonalnie nadwrażliwemu, podatnemu na zranienie, niepewnemu swojej atrakcyjności Balzac'owi poznanie stopnia zainteresowania nim partnera jest niezwykle ważne. Czasami wykorzystuje do tego taki "trik": zacząwszy rozmawiać z partnerem o czymkolwiek mało znaczącym, nagle pauzuje jakby coś nieistotnego odwróciło jego uwagę, niedostrzegalnie obserwując zachowanie partnera i wyczekując na to, kiedy i jak on okaże ciekawość tematowi, który poruszył. W stosunkach z Cezarem jest to metoda zdyscyplinowania stale rozpraszanej uwagi swojego duala, próba skupienia jego uwagi na sobie; a także, co jest bardzo ważne w procesie dualizacji — próba porównania poczucia znaczenia własnych wartości z wartościami swojego partnera. Balzac nawet sam sobie nie potrafi wyjaśnić rzeczywistej przyczyny swojej "niewzruszoności" (a zagadkowości w sobie w ogóle nie widzi i nigdy jej umyślnie nie tworzy — przecież nie jest etykiem, a logikiem). Najczęściej zachowuje się w ten sposób tylko z chęci obrony siebie przed psychologicznym dyskomfortem, który widzi w emocjonalnym namiarowym psychologicznym reżimie. Właśnie dlatego, jak on uważa, jedyną możliwość ubezpieczenia się jest upozorowanie niewzruszoności. Ale ponieważ czyni to głównie w etycznych sytuacjach, jego partnerzy często czują się obrażeni jego obojętnością, tym więcej udawaną. Oto i wychodzi, że przewidujący Balzac pierwszy staje się ofiarą własnego ubezpieczania. Jeszcze gorzej wychodzi, kiedy Balzac zaczyna "wyrównywać" emocjonalny stan partnera, ośmielając go jego poglądem albo słowem. Samo po sobie to być może i dobrze, ale w trudnej etycznej sytuacji takie zachowanie zazwyczaj odbiera się nie tylko jak "moralne wsparcie", ale także jak wzbudzanie nadziei, która prowadzi do kolejnego wyjaśniania panujących stosunków z wszystkimi ze wszystkimi emocjonalnymi skutkami. Przejaw własnych emocji dla niego również nie obywa bez komplikacji. Przez wewnętrzny lęk bycia źle zrozumianym poprzez ich naturalną manifestację lub z ich zamierzonym ukrywaniem, Balzac stale jest zmieszany, kiedy sprawa dotyczy wyrażania jego własnych uczuć. Tutaj zderza się z wieloma problemami naraz: niekiedy po prostu nie może sam siebie rozgryźć — jego uczucia wydają się mu albo za mało określone, albo bardzo sprzeczne. Poza tym, nie zawsze może znaleźć odpowiednią formę dla ich wyrażenia i nie każdemu pozwoli pomóc sobie wyrazić te odczucia. Często boi się powiedzieć cokolwiek zbędnego, żeby nie zbudzić nadziei i nie musieć potem cierpieć. Często jego własne emocjonalne możliwości wydają mu się za mało zbadane. Może okazywać swoje odczucia w takiej "dziwnej" formie, lęk o los związku z partnerem, ostrzegając go przed związkiem z nim, "niewartym". Może nagadać o sobie dużo złego i nieprzyjemnego, pozwalając sądzić "jakie on kwiatki nam przygotował". Przy czym, ponieważ wszystko to mówi się pewnym i racjonalnym tonem, mało kto będzie podejrzewał, że za tym całym nagromadzeniem sprzecznych argumentów kryje się niepewność siebie. Niestety pozbywanie Balzac'a tej niepewności — to długa, niezwykle ciężka i dość często niewdzięczna praca. Jedynie Cezar - jego dual może dać sobie radę z tym zadaniem. Nie krępując się refleksjami o przeciwieństwie balzac'owej etyki, naturalnie przyłącza go do swojej naiwnej, naturalnej i prawdziwej emocjonalnej grę. Praktyka pokazuje, że żaden inny etyk, nawet jemu najbliższy w kwadrze — Dreiser, nie jest w stanie z powodzeniem poradzić sobie z balzac'owymi "etycznymi puzzle'ami". Balzac'a zawsze przerażają i drażnią nieadekwatnie wyrażane emocje, bez względu na to, czy są pozytywne albo negatywne. Wystarczy jeden niepohamowany okrzyk, aby poczuł się źle. Dlatego Balzac chorobliwie odbiera jakąkolwiek rozmowę w podniosłym tonie. Bez względu na charakter rozmowy (biznesowy lub prywatny) czuje się źle w nieprzerwanym potoku nasyconych emocji. Balzac nie cierpi zirytowanego tonu, ale jest skazany całe życie z nim się zderzać: w dzieciństwie cierpi od irytacji rodziców i wychowawców, w dojrzałym wieku sam drażni starszyznę, kolegów i koleżanki. Drażnić może czymkolwiek: staromodnymi manierami, powolnością albo niezręcznością ruchową, monotonią głosu, uległym albo wylęknionym wyglądem - i sprawa tkwi nie tylko w nim samym, ile w uciążliwych relacjach, do których stale trafia (jak zresztą każdy z nas). Mówienie o załzawionych histerykach i ich wypominaniach, o skandalach z biciem naczyń i "sercowymi wypadkami" z użyciem waleriany i karetki pogotowia... Dla Balzac'a to po prostu kara pańska — tylko niezrozumiała za jakie grzechy. Trafiając do wiru histeryków i towarzyszącej im siłowej presji, Balzac doświadcza panicznego przerażenia - stanu, z którego nie wie jak się wydostać. Dlatego w takiej chwili zdolny jest zrobić najbardziej szalony, zaskakujący czyn. (Na przykład, podobnie do Pierre Bezukhov'a, zamachnąć się na żonę marmurowym stolikiem.) W jakiejkolwiek etycznej niezręcznej sytuacji Balzac jest bardzo niespokojny. Niekiedy w poszukiwaniu wyjścia wzmacnia wytworzone napięcie, już nie zastanawiając się kto jest winny, pragnąc jak najprędzej "wyczerpać" sytuację, czym by mu to nie groziło. W tych minutach jest zdolny na czyn, którego być może później będzie żałował, ale w tym momencie to dla niego nie ma znaczenia: jego rozsądek jest podporządkowany wirowi emocji, przed którym jest bezradny i dlatego nie jest sobą. Olśniewanie emocjami dla Balzac'a jest równorzędne obłędowi. To samo myśli o innych. Dlatego boi się i nienawidzi przejaw społeczno-politycznej histerii w jakiejkolwiek formie. Jak tylko pojawia się kolejny polityczny lider-maniak albo nowo-objawiony prorok-psychopata, Balzac "odjeżdża" do swojej dobrze zorganizowanej sutereny i zamyka się tam w oczekiwaniu na lepsze czasy albo ratuje się gdziekolwiek "za ocean". Po wszystkich doświadczonych w realnym życiu wstrząsów lekkie emocjonalne rozładowanie w wyglądzie "okropnych baśni nocy" (jakiegokolwiek horroru) dla Balzac'a są niczym więcej, aniżeli dziecięcą rozrywką. Ukochany gatunek — komiczny nekrotriller (typu "Rodzina Adamsów"). Humor Balzac'a jest swego rodzaju sposobem intelektualno-emocjonalnej "odpłaty". Niekiedy wyraża się tak jak reakcja na psychologiczny dyskomfort: "Teraz, zawczasu tryumfując, Zaczął kreślić w duszy swej Karykatury wszystkich gości". Czasami balzac'owski humor wyraża się w formie bardzo udanych epigramatów. Niekiedy to po prostu cienka ironia, zabarwiona mrocznymi tonami. Balzac'woski "czarny humor" różni się unikalną "nekroorientacją". Balzac w odróżnieniu od Hamleta nie filozofują nad głowami swoich przyjaciół, lecz dość często żartują na ten temat. U Balzac'a od dziecka formuje się filozoficzno-ironiczny stosunek do pytań o śmierć (dzieci tego typu często bawią się rysunkami szkieletów itp. z opowiadań o charakterze horroru. Balzac szanuje silnych, dobrze rozumiejących swoje cele ludzi, którzy nie poddają się przed trudnościami i pewnie przebijają sobie drogę, — właśnie te cechy posiada jego dual Cezar. Balzac nie pragnie przewodzić, uważając za lepsze zostanie figurą "numer 2" — liderem "w cieniu" potężnego zastępcy. O prostym i demokratycznym usposobieniu, nie chwali się osiągniętym wysokim stanowiskiem i swoimi wpływowymi znajomościami. Dobrze wiedząc, że "wszystko przemija", Balzac nie należy do tych, którzy poświęcają życie i zdrowie dla błyskotliwej kariery. Nawet znajdując się na szczycie władzy, jest przede wszystkim człowiekiem, nie ukrywa swoich słabych punktów, smaków i przyzwyczajeń. Jednak Balzac posiada dogłębne poczucie własnej godności. Umie szanować wartość innych i żądać poszanowania dla siebie. Chociaż właśnie zażądać czegokolwiek od Balzac'a jest ciężko. Należy do tych, którzy ciężko zbierają swoją siłę woli. Balzac nie umie i nie lubi podporządkowywać kogokolwiek swojej woli. Również nie przenosi wolicjonalnej presji na siebie. (Wolicjonalne działanie Cezara, realizowane etycznymi manipulacjami, nie odbiera jako próby obezwładnienia jego własnej osoby. Podczas gdy wolicjonalne działanie — Zhukov'a, Maxim'a albo Dreiser'a, tak samo jak i demonstratywna nieustępliwość Hugo go deprymuje.) Dla Balzac'a jest charakterystyczny stały polurasslablennoye stan. Balzac uważa za lepsze nie czynić zbędnych wolicjonalnych wysiłków, stara się bardzo oszczędnie tracić swoją fizyczną energię. Nawet w najbardziej pochlaniającą pracę nie będzie wkładał więcej sił, niż jest to konieczne. Nie należy do tych, którzy będą maksymalnie pracować na "gołym entuzjaźmie". Balzac żąda poszanowania własnej pracy i godnej jej opłaty. Pieniądze dla Balzac'a mają duże znaczenie (chociaż niektórzy przedstawiciele tego typu odnoszą się do ich nieobecności z filozoficznym spokojem: "pieniądze — to tylko pieniądze: one przychodzą i odchodzą"). Jednak Balzac głęboko i poważnie uświadamia sobie przewagę pieniędzy w świecie, jako realnej dźwignii siły i władzy. Rzadko spotkasz Balzac'a, który spokojnie odbiera ich nieobecność przy obecności "minusa" w banku. Odwrotnie, wiele reprezentantów tego typu widzi w pieniądzach nie tylko poparcie dla siebie, ale i gwarantowaną możliwość realizowania dawno wybranych planów ("Jeśli tylko zapragnę — będą budowały się dwory ... ".) Gromadzenie pieniędzy dla Balzac'a jest jeszcze metodą "konserwacji" własnej włożonej pracy, środkiem jego utrzymania i rozumnego ponownego podziału własnych sił. Pieniądze dla Balzac'a — to odpowiednik broni, zachowany w młodości po to, aby pokrzepić nadchodzące starcze dolegliwości. Podtyp intuicyjny wydaje się być zrównoważony, spokojny, a niekiedy nawet słaby. Ich ruchy są płynne i powolne. Pod maską ironii próbują ukryć wewnętrzne słabości i obawy. Są taktowni, skrupulatni i uprzejmi. W rozmowie z innymi są uprzejmi, jednakże wykazują nadmierną krytykę , rzadko się uśmiechają. Pomimo chęci ukrywania swych słabości i emocji są to ludzie bardzo wrażliwi, niespójni wewnętrznie. Często czują się stłumieni i niezadowoleni. W relacjach z innymi cały czas utrzymują psychologiczny dystans. Ich ruchy i sposób chodzenia są płynne. Podtyp logiczny sprawia wrażenie osoby o zdrowych zmysłach, umiejącej zadbać o własne interesy. Czasami sprawiają wrażenie szyderczego i wyniosłego, ale zazwyczaj są uśmiechnięci, mimo pozornego zmęczenia i monotonii. W ich zachowaniu jednocześnie przejawia się sceptycyzm, poczucie humoru, krytycyzm i ironia. Starają się być grzeczni i poprawni, decydując, które z ich pomysłów zostaną wprowadzone w życie. Lubują się w analizie, ufając bardziej faktom i liczbom, niż pierwszym wrażeniom i nasuniętym wnioskom. Są w stanie wykryć nieproduktywne działania i skutecznie ich unikają. Sprawiają wrażenie ciężkich, poruszają się w prosty, zdecydowany sposób. Mogą także intensywnie gestykulować. Malkontent, kocha podkreślać braki, szuka przeciwników. Często mają bardzo wąski wizerunek (?) co może prowadzić do konfliktów i działań, w tym tych komercyjnych (?). Posiada dobrą pamięć, często jest erudytą przesadnie skupionym na szczegółach. Naukowiec i teoretyk tworzący fundamenty wiedzy (?), ale także zorientowany w tendencjach społeczno-ekonomicznych. Mają dobrze rozwinięte myślenie na podstawie analogii, co pozwala im przewidzieć bieg wielu wydarzeń. Z zewnątrz sprawiają wrażenie ludzi niechlujnych i zaniedbanych. Nie przykładają dużej uwagi do swojego stanu zdrowia. Praktyczni i operacyjni, niechętni do niepraktycznych działań. Są ekonomiczni i oszczędni np. starają się wykorzystywać resztki, nie produkować zbędnych odpadów. Kochają spółki, przyjaciół i dobre plany. Mają dobrze rozwinięte poczucie humoru. Wie jak radzić sobie z otaczającym go światem. Eleganccy, towarzyscy, ale często ze słabym charakterem. Skłonni do wątpliwości i wahań. Rzadko tracą kontrolę nad sobą. Relacje pragną budowac w harmonijny i spokojny sposób. W życiu erotycznym są zdezorientowani, nieco drażliwi i neurotyczni. Potrzebują opieki lub długotrwałego przygotowania seksualnego. Wymagają zrozumienia i szacunku. Ich partnerzy powinni być optymistyczni i dyplomatyczni, umieć rozwiać pesymistyczne nastawienie LII. Ich partner powinien przejąć inicjatywę, ponieważ LII nie jest zazwyczaj do tego zdolny. Większość z nich docenia rezolutność, aktywność i przedsiębiorczość. Ich uczucia są stałe i uzasadnione. Przykładają dużą wagę do dóbr materialnych, skutecznego zarządzania i komfortu. Dają partnerowi swobodę, ale nie pozwalają na skrajne zachowania, dążą do stabilności. Ceni sobie emocjonalne przygotowanie, lubi stosować różne techniki seksualne. Potrzebuje partnera, który pomoże mu we wzmocnieniu więzi rodzinnych, wolicjonalnego, zachęcającego do prywatnych przedsięwzięć. W relacjach z partnerem dopuszcza się kompromisów, zapewniających związkom długotrwałość. 1. Komputerowy swir (geek) który żyje w wirtualnej rzeczywistosci i zna się na komputerach i internetowej komunikacji, ale nie wie jak działać w sytuacjach w rzeczywistym swiecie. 2. Mistyczny lub duchowy filozof który jest zainteresowany we wszystko co mistyczne, ezoteryczne i mało dla niego znaczy swiat materialny. 3. Typ encyklopedysty lub bibliotekarza który wie wszystko w rozległych dziedzinach wiedzy, ale nie używa tego w pracy. nie odkrywa wewnętrznego życia, zainteresowany w procesy, bierne rozluznienie, ironiczna postawa Rozpoznawanie co się dzieje i czerpanie z tego korzysci.

Potencjalnie korzystne:

SEE (ESFp). SLE (ESTp), IEE (ENFp), ESI (ISFj)

Potencjalnie niekorzystne:

ESE (ESFj), EIE (ENFj), LSE (ESTj), ILE (ENTp)